Fifty Shades of Grey : Meet Mr. Grey

To "50 Shades of Grey" είναι ένα μυθιστόρημα μιας κυρίας που τη λένε Έρικα Λέοναρντ ή, όπως είναι το καλλιτεχνικό της, E.L. James. Ανήκει στη λεγόμενη "γυναικεία" λογοτεχνία, πράγμα που σημαίνει ότι πραγματεύεται έρωτες και σχέσεις. Είναι ενδιαφέρον: Η "γυναικεία λογοτεχνία" έχει για θεματολογία τον έρωτα και τις σχέσεις με τους άντρες. "Αντρική" λογοτεχνία, όμως, δεν υπάρχει. Θα υπέθετε κανείς ότι όλη η υπόλοιπη λογοτεχνία είναι "αντρική" λογοτεχνία. Τέλος πάντων, μεγάλο θέμα αυτό.
Το "50 Shades of Grey", το λοιπόν, είναι ένα μυθιστόρημα που τους πρώτους τρεις μήνες κυκλοφορίας του στις μεγάλες Αγγλόφωνες αγορές πούλησε περίπου 31 εκατομμύρια αντίτυπα, δηλαδή περισσότερα από όσα πούλησαν σε αντίστοιχο χρονικό διάστημα ο "Χάρι Πότερ", ο "Κώδικας Ντα Βίντσι", το "Κορίτσι Με Το Τατουάζ", τέτοιες εκδοτικές επιτυχίες. Πρόκειται για μνημειώδη θρίαμβο πρωτοφανή και ανεπανάληπτο. Εκατομμύρια γυναίκες αγοράζουν αυτό το βιβλίο (οι μισές σε e-books) και το διαβάζουν και, προφανώς, το συστήνουν και στις φίλες τους και το διαβάζουν κι αυτές. Μεταφράζεται σε 37 γλώσσες -έχει ήδη κυκλοφορήσει στα Ελληνικά από τον Πατάκη.
Το "50 Shades of Grey" είναι, όπως αντιλαμβάνεσαι, η ιστορία ενός έρωτα. Συγκεκριμένα πρόκειται για την ιστορία μιας τρικυμιώδους σχέσης δύο εβδομάδων (αν μέτρησα σωστά) ανάμεσα σε μια φοιτήτρια που μόλις αποφοίτησε και έναν πεντάμορφο μεγιστάνα, ιδωμένη από το μικροσκοπικό οπτικό πεδίο της φοιτήτριας/πρωταγωνίστριας.

Το κείμενο αυτό γράφτηκε από το Θοδωρή Γεωργακόπουλο. Μπορείς να το διαβάσεις ολόκληρο εδώ: https://www.georgakopoulos.org/work/reviews/50-shades-of-grey/#ixzz2s6sbFRFE 
Follow us: @tgeorgakopoulos on Twitter

ΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΘΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΤΑΙΝΙΑ ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΡΕΝΑ ΠΟΛΛΩΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΝ.

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ:

Το συγκεκριμένο πόνημα, όπως και η άλλη αηδία, το Twilight, είναι ότι πιο υποτιμητικό για το γυναικείο φύλο, μετά από διάφορα μισογυνιστικά θρησκευτικά βιβλία που γράφηκαν βέβαια πολλά χρόνια πριν, και άλλα παρόμοια αναγνώσματα. Το ίδιο είναι και η συμπεριφορά διαφόρων δεσποινίδων και κυριών που τσίτωσαν στην κριτική του κυρίου Γεωργακόπουλου. Κι εγώ γυναίκα είμαι, και η δική μου κριτική για το εν λόγω βιβλίο θα ήταν τρισχειρότερη. Αναφέρθηκε πιο πάνω η προώθηση στερεοτύπων...αυτό το βιβλίο δηλαδή τι κάνει, αν όχι προώθηση στερεοτύπων; Μια αγαθή, νέα κοπέλα. Μέσης τάξης, μέσης εμφάνισης. Σπουδαγμένη (προσοχή δε λέω ούτε καλλιεργημένη, ούτε μορφωμένη). Ονειροπαρμένη. Ο άντρας των ονείρων της; Πανέμορφος. Ζάμπλουτος. Αυτοδημιούργητος. Νέος. Καλλιεργημένος. Φιλάνθρωπος. Παίζει και πιάνο. Καταπληκτικά, ένας δεύτερος Richter, ένας δεύτερος Gould. Και το κάνει και γυμνός (sic). Επίσης, εντρυφεί  στα σκοτεινά μυστικά του σαδομαζοχισμού. Αλλά όχι, αυτήν θέλει να την έχει κορώνα στο κεφάλι του. Κάθε σκεπτόμενο ον πάνω στον πλανήτη εδώ θα αναρωτιόταν "και γιατί να θέλει να περάσει έστω και δύο μέρες αυτό το άτομο με αυτήν την κοπέλα, πόσο μάλλον να την παντρευτεί;!"